milliyetçilik

modern çağın dinidir.

bir milliyetçi otomatik olarak vatanını sevmez. milliyetçinin, yalnızca milliyetçiliği seven cinsine şovenist denir. bu cinsin daha enteresan bir alt kolu vardır: milliyetçi görünmenin kendisine getirdiği sosyal statüyü, müttefikleri, devlet kadrolarını ve ihaleleri sevenler.

fazla öznel olacak fikirler beyan edeceğim, sözlükteki mantıkçılar beni taşlamasınlar lütfen.

şu an anladığımız anlamdaki milliyetçilik ve vatan için ölmenin "şehit" sayılması gibi kutsallık atıfları roma'da doğdu diye düşünüyorum. horatius'ta görünen meşhur 'dulce et decorum est pro patria mori' -ne tatlıdır vatan için ölmek- bunun bir örneği mesela.

yunan şehir devletleri bir istilaya uğramadıklarında, şehirleri, özgürlükleri ve bazen de şahsi şan-şöhretleri dışında bir nosyonu kutsal bilip uğruna ölmüyorlardı. roma sonrasında da derebeyi için ölünür, olmadı tanrı istediği için(deus vult) ölünür ve öldürülürdü. talancı kavimler de önceleri geçim için, yerleşik hayata geçtikçe de tanrıları için savaşırlardı(vikingler-tatarlar). göçebe türkler'in haçlı seferleri esnasında büyük bir türklük şuuru ile hareket ettiklerini söylemek için adamakıllı kanıtlar sunulmalı, zira bir o safta, bir bu safta savaştıklarını görebiliyoruz.

roma'da -özellikle cumhuriyet döneminde- bir parola haline gelen 'roma victor' millet ve vatan şuurunun yerleştiğine iyi bir kanıt sayılabilir.

ha bu fikirleri bir de uzakdoğu toplumlarında sınamak lazım, onu da aşinasına bırakalım.

kaynak:
q. horatius flaccus (horace), odes, book 3, poem 2
maalouf, a., & berktay, a. (2011). arapların gözünden haçlı seferleri. yapı kredi yayınları.

modern çağın dinlerinden sadece biri. ülkemizdeki benzerleri için bkz: kemalizm bkz:futbol fanatizmi

kadınları eve tıkmaya çalışan çağ dışı zihniyet. homo neandertal'den sapiense geçerken geride bırakılmıştır.

'bursa bülbülü' filminde bir şarkıda atfını tespit ettiğimi umuyorum, belki yazarı da bu dizeyi yazarken memleketi düşünmüştür.

"beyaz zambaklar açar böyle sevince"