bir yanıyla ütopik bir yanıyla saçma bir fikir. herhangi bir tartışma konusuna dair ikna olacağımız sınırlar üzerine etraflıca düşünmek ve bunu karşı tarafa ilettikten sonra diyaloğa devam etmek, koyduğumuz çıtaya ulaşan kanıtlar sunulduğunda ise kendimize ikna olmak için izin vermek biraz ütopik. ben bir tartışmaya ikna olmaya son derece açık şekilde girebilirim. siz ve ben birilerine inanma çıtaları sunabiliriz. ama kanlı canlı kanıtlar sunup "güneş sıcak" deseniz ikna olmayacak başkaları vardır. onlara yobaz diyoruz. onlar çıtalarının çöktüğünü de kabul etmeyeceklerdir.
bir süredir insanoğlunun ikiliklere indirgenmeye çalışılmasının ne kadar nafile bir çaba olduğunu düşünüyorum. farklı konseptler dahilinde daha önce yazmış da olabilirim; insan ve insan ilişkileri ikiliklere sığmayacak kadar karmaşıktır. onu siyah/beyaza indirgemek hem çalışmayacak hem sizi yanılgıya düşürecek; en iyi ihtimalle de bakış açınızı kısıtlayacaktır.
inanma çıtanızı önceden siz belirlediğinizde karşı tarafın sizi belki de aklınıza bile gelmeyecek yerlere (fikren) götürme ihtimalini ya ortadan kaldırmış ya da küçültmüş olursunuz. bu sebeple de mevzu fikir tartışmasıysa saçma bir öneri bu.
(bu arada dil en az canlılar kadar evrimleşen canlı bir varlık. dili spoil etmeniz mümkün. günün birinde biri kankardeş demek yerine "kanka" dedi ve dili spoil etti.)
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara