pythagorasçılık

(bkz: pythagoras kimdir?)

pythagorasçılık eski ve yeni olarak iki döneme ayrılır: (a) i.ö. 530'dan planton'un ölümüne (350) kadar (b) i.s. birinci yüzyıldan 4. yüzyıla kadar.

- pythagorasçılığın tanrısı apollon'dur.
- amacı felsefe yapmaktan ziyade takipçilerinin ruhunu kurtarmaktır.
- pythagorasçılar kadınları da kabul etmektedir.
- ruh göçüne inanırlar.
- ruh ve bedenin birbirine indirgenemez iki töz olduğunu ortaya atan ilk felsefi akım olarak sayılabilirler.
- kural olarak et ve bakla yemezler, beyaz horoza dokunmazlar ve yere düşen bir şeyi kaldırmazlar.
- onlara göre ruhun her dünyaya gelişinde daha iyi olması sonucunda tanrısallaşması mümkündür. felsefenin de amacı budur.
- müzik biliminin ve ses kuramının yaratıcılarıdırlar. müzik ruhun gıdasıdır sözü bu tarikata kadar götürülebilir.
- evrenin arkhesinin sayı olduğunu düşünürler.
- numeroloji ile derinden ilgilidirler. 7 uygun zaman ve fırsatı, 3 ya da 5 evliliği, 4 ya da 9 adaleti temsil ediyordu.
- militan bir siyasi parti ya da örgüt gibi hareket ettikleri vardır.
- pythagorasçılık ile birlikte dinden kopan felsefe tekrar dine dönmüştür.
- platon ve aristoteles üzerinde büyük etkileri olduğu söylenebilir.
- onlara göre sayıları meydana getiren iki ilke sınır ve sınırsız olandır. sınırsızlığın içinden bir şey çekmenin yolu sınırdır. bu sınır da sayılara tekabül etmektedir.


arslan, a. (2011). sokrates öncesi ve yunan felsefesi (4. bs). istanbul bilgi üniversitesi yayınları.
sf.129-161.