"orpheus, hayvanları bile büyüleme gücüne sahip söylencesel bir yunan şairidir. onu tanrısal bir nitelikle donatıp apollon'un oğlu sayanlar da vardır. söylenceye göre, orpheus karısı eurydike ölünce öbür dünyaya giderek karısını ister. bir şartla dileği kabul edilir. dönüş yolunda asla geriye bakmayacaktır. ama orpheus, ne yazık ki sözünü tutamaz ve karısı hala kendisini takip ediyor mu diye geriye bakar. bunun üstüne karısını bir kez daha, bu kez sonsuza kadar kaybeder. orpheusçuluğa göre, beden maddi olduğu için ölümlüyken, ruh ölümsüzdür. beden kirliyken, ruh arı. yaşamak denilen şey ise, sürekli bir yolculuktan başka bir şey değildir. bu dünyadan ötekine sürekli bir gidiş-geliş: burada reenkarnasyon (yeniden bedenlenme, tenasüh) düşüncesiyle karşılaşılır. ruhun bedenden bedene, bu dünyadaki yaşamını nasıl değerlendirdiğine bağlı olarak ve bedenler arasında bir hiyerarşi gözeterek, dolaştığı kabul edilir. dünyadaki maddi yaşamı olumsuzlayan ve manevi evreni yücelten orpheusçuluk buna bağlı olarak çileci (bkz: sparta, spartan, lakonik) bir hayatı öngörür."
kaynak
ağaoğulları, m. a., türk, d., yalçınkaya, a., yılmaz, z., & zabcı, f. (2012). sokrates'ten jakobenlere: batı'da siyasal düşünceler (3. bs). iletişim yayınları. sf.59
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara