"platon, phaidros'ta şöyle der: "ruhun, kanatlı atlarla arabacının bir araya gelmesinden doğan bir kuvvete benzediğini tasarlayalım. (...) bu atlardan biri güzel, iyi ( ...) , öteki pek kötü bir soydandır. bu durum da arabacının işi pek güç ve zahmetli bir iş olacaktır. (...) buna göre, bir tanrının ardı sıra gitmiş ve asıl gerçeklerden bazılarını görmüş olan her ruh, bir dahaki devrine kadar esen kalır. (...) fakat ruh, tanrıların ardı sıra gidemediği için gerçekleri temaşa edemez, bir bahtsızlık eseri olarak da unutmaya ve kötülüğe gömülürse, ağırlaşır; bir kerede ağırlaştı mı, kanatlarını kaybedip yeryüzüne düşer.""
kaynak
ağaoğulları, m. a., türk, d., yalçınkaya, a., yılmaz, z., & zabcı, f. (2012). sokrates'ten jakobenlere: batı'da siyasal düşünceler (3. bs). iletişim yayınları. sf.96
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara