çok iyi film. nicolas cage'i izlemek için çok güzel bir rol. çok ilginç bir konusu var, festivalde görmek istediğim filmlerden biriydi. 2023 yapımı kristoffer borgli filmi. yönetmenin kısa zaman önce "sick of myself" filmini izlemiş tanıştığımıza memnun olmuştum.
tabi ki 'rüya' sahnesiyle açılıyor film, çok iyi bir başlangıç. baş karakterimiz hakkında ve filmin geri kalanı hakkında bize çok şey söyleyen bir kesit. bu noktadan itibaren hem ısınmaya ve tanımaya hem düşünmeye ve merak etmeye başlıyoruz. yukarı doğru yükselen ve sonra inişe geçen bir grafik gibi seyrediyor baş karakter paul'un başına gelenler. bu grafik de en çok güncel tüketim toplumunun, sanal yaşam algılarının ve linç kültürünün iniş çıkışlarına benziyor. the triangle of sadness filmiyle (bkz: #1725)karşılaştıranları gördüm, benim de filmi izlerken aklıma gelen bir başka film olmuştu triangle of sadness. ben o filmi de severim ama orada daha oyunlu, daha absürde kayan bir anlatım vardı. bu filmde, yönetmenin önceki filmi benzer temalı sick of myself ile kıyaslandığında da daha ince bir anlatım var.
filmi yaratan kişinin çeşitli bilim dallarıyla ilgilendiği aşikar. ilgilendiği alanların ilham verici noktalarından yola çıkarak bir hikaye yaratmış gibi. jung ve sapolsky referansları var. hatta belki özgür irade konusundan bile uzak düşünemeyiz bu filmi çünkü tek cümleyle özetlemek gerekirse bir biyoloji profesörünün "tamamen" iradesi dışında yerle bir olan hayatını anlatıyor film. ve yine kendi eylemlerinden bağımsız bir şekilde ödüllendirilip cezalandırılıyor profesör. bence buradan okumak mümkün.
son perdesi çok tatmin edici olmayabilir ama filmin genel havası ve verdiği mesajlarla uyumsuz görünmüyor. hiç sıkıcı olmayan bir arthouse diyebilirim, tavsiye.
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara