"platon'a göre, bir toplum sanatla ne kadar iç içeyse o kadar yozlaşmış demektir. bu kabulün altında yalnızca yalın, sade, basit toplumsal ilişkilere dönük bir siyasal övgü yer almamakta, aynı zamanda epistemolojik bir yaklaşım bulunmaktadır. buna göre, idealara maddi evrenin ötesinde bir gerçeklik atfedildiğinde, idea nesnel olanın özü, gerçekliği olarak kabul edildiğinde, maddi ya da nesnel olan, ideaya öykünen, ona olabildiğince yaklaşmaya çalışan bir kopya haline gelir. devamla, sanat nesnel olanı yankıladıkça, onu yeniden, farklı biçimlerde de olsa ürettikçe, yeniden ürettiği ya da yansıttığı şey kopyadan, nesnel olandan başka bir şey olmayacağından, sanat kopyanın kopyasını üreten, bu anlamda idea ile mesafesi oldukça açılmış olarak kabul edilecektir. bu durumda sanat gerçekliği kavramak bakımından güvenilmez bir araç yada yordam halini alacaktır. bununla birlikte platon'da, devletin denetiminde ve hizmetinde bulunan bir "iyi sanat" anlayışının yer aldığı da ileri sürülebilir."
kaynak
ağaoğulları, m. a., türk, d., yalçınkaya, a., yılmaz, z., & zabcı, f. (2012). sokrates'ten jakobenlere: batı'da siyasal düşünceler (3. bs). iletişim yayınları. sf.107
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara