aslında kendime not almak için bu başlığın altına yazıyorum.
@la chatte noire'ın ümitvâr yazısındaki hisleri ben de paylaşıyorum. ve hislerimin özeti de şudur: sonunda hak ettiğimiz bir politik iklime kavuşuyoruz.
başkanlık sistemi referandumundan önce de chp yetkilileri birleştirici, pozitif bir dil kullanmayı denemişlerdi. pinochet dönemi şilisindeki no! kampanyası gibi biz de otoriterliği gülümseyerek reddedecektik. maalesef olmadı. olmadı çünkü bu tavırda birleşememiştik.
şimdi kendi içinden çıktığı halk kitlesini bile dışına ve altına iten siyasete karşı (ne mutlu bize) birleşmiş durumdayız. 14 mayıs'ta sandıktan çıkacak sonucun erdoğan aleyhine olacağı benim için su götürmez.
ama chp veya iyi parti gibi bir partinin sultasının rövanşist bir hal alabilecek tavrına mahal vermeden, birçok unsurun birleştiği bir ortak aklı temin edebilmek bu dönemin en umut verici kısmı. çünkü artık sağ-sol doğrusundaki hemen her demokrat insan, başa kim gelirse gelsin kendisinin de, ötekinin de sesinin duyulması gerektiğinin farkına varabildi.
ortak mutabakat bunun ürünüdür. 14 mayıs sonrasında da bize düşen şey bu ruhun sürdürülerek, verilen sözlerine yerine getirilmesinde ısrar etmek olacak. umarım bu ısrara gerek kalmaz.
kahrolsun istibdat, yaşasın hürriyet.
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara