sağ olasın anarşist kardeş hem kendi paylaşımın hem başlık için :) bir tane de ben paylaşayım.
yıldız teknik üniversitesi beşiktaş kampüsündeyiz. ya vize haftasıydı ya final tam aklımda değil o kısım. bir sınavımız sabahtı diğeri akşamüstü, kampüste bir orada çay sigara, bir burada kahve sigara bekliyoruz. beşiktaş kampüsünde okuyanlar bilir, n blok ile bahçeler arasında binanın hemen dibinde ince bir yol var, birkaç basamak merdivenle n blokta en alt katın önüne çıkar, oradayız.
ben yol üzerinde bağdaş kurmuş oturuyorum. artık ne kadar sıkıldıysam bir taş parçasıyla yere bir şeyler kazıyorum, iyice öne eğilmişim. üzerimde bir metal müzik grubunun siyah kapüşonlusu var, şapkasını da takmışım. arkadaşlarımda duvara popolarını dayamışlar, kimi not bakıyor, bir yandan sohbet.
bir hoca vardı kampüsteki kedileri beslerdi, yanlış hatırlamıyorsam iktisat bölümündendi. kedilere bakınıyor n blok civarında. yanımdan geçerken hafif hareket ettim yol açar gibi. yol boyu yürüdü, o bahsettiğim birkaç basamağı çıktı ve arkasını dönüp "ben seni kocaman siyah bir çöp poşeti sandım" dedi. aramızdaki birkaç adımda benim çöp poşeti değil bir öğrenci olduğumu saptayabilmiş olmasını kutluyorum. bu arada, hocanın bunu biraz yol alıp basamakları çıkıp sonra yukarda arkasını dönerek söylemiş olması dramatik etkisini oldukça arttırmıştı.
arkadaşlarımın suratlarını belli belirsiz hatırlıyorum, benimse algılamam üç dakika falan sürdü sanırım çöp poşeti sanılan kişinin ben olduğumu. sonraki yıllarda çoğu muhabbette kocaman siyah bir çöp poşeti oluşuma vurgu yapılmış, bu anı arkadaş grubunun top 10 anılar, top 10 şakalar gibi gibi listelerinde yerini almıştır.
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara