1872'de genç asur bilimci george smith tevrat öncesi bir dönemde tufandan bahseden bir metin bulup dünyayı şok etmişti. smith bu hikayeyi asur kralı asurbanipal'in mö 612 yılında tahrip olan kütüphanesine ait çivi yazısı bir tablette okumuştu. bu hadiseden sonra araştırmacılar tevrat öncesi döneme ait bir kaç tufan hikayesi daha buldular. bunların içinde en eski olan mö üçüncü binyıla ait ve sümerlerden kalmaydı.
hikayenin sümer versiyonunda tanrıların insanların kötülüklerinde bıkıp onları yok etmeye karar verdiklerini görürüz. ancak her tanrı aynı fikirde değildir. örneğin kurnaz tatlı su tanrısı enki olaya müdahale ederek iyi ahlaklı olan ziusudra'yı kurtarır. ona ulaşarak bir gemi yapmasını söyler. aynı şekilde dünyayı su basar ancak bu adam ve topladığı canlılar kurtulur sonrasında da zisudra tanrılar katına yükselir falan fıstık.
hikayenin akad versiyonu da aşağı yukarı aynıdır. insanların nüfusu çok artınca tanrı enlil uyuyamaz olmuştur. insanlara veba, kuraklık gibi felaketler gönderir ancak yine de insanlar hayatta kalmayı başarır. o da insanları tamamen yok etmeye karar verir ve bir sel göndermeye karar verir. fakat bunu haber alan tanrı enki ahlaklı bir adam olan atrahasis'e haber yollayarak büyük bir gemi yapmasını ve tüm ailesi ile birlikte pek çok hayvan almasını ister. sonra yağmur yağar seller akar kuşlar zeytin dallarıyla döner ve mesele kapanır.
musa bu hikayeyi mısırda öğrenmiştir ve anlatmıştır, sonrasında da görünmeyen ve her yerde her zaman olan bir "şey" ile konuşan musa tipli adamlar bu hikayeleri anlatmaya devam etmiştir. hala da anlatanı da vardır inananı da. evrim akıl fikir versin.
kaynak
powell b., klasik mitoloji, çev.sinan okan çavuş, bilge kültür sanat, 2018, istanbul.s.151-154
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara