• ikinci dünya savaşı'nda savaşmayı 1974 yılında bırakan inatçı bir japon istihbarat subayıdır.

    hikayesini anlatalım:

    onoda, 1940 yılında girdiği japon imparatorluk ordusu subay okulundan, istihbarat-komando sınıfı subayı olarak 1944'te mezun olur. filipinler'de bir ada olan lubang'a ilk görevine gider ve orada birliğine katılır. bu adadaki birliğin görevi: düşman işgaline uğrama ihtimali olan adada arazide kalıp, çeşitli sabotaj görevleri ve gerilla atakları ile düşman ikmal hatlarına zarar vermek, mümkünse düşman personelini de imha etmektir.

    çok geçmeden adadaki birliğindeki üç kişi hariç hepsi çatışma ve hastalıklar yüzünden ölürler. onoda emrindeki üç kişiyle beraber lubang dağlarındaki sığınağından düşmanı imha operasyonlarına devam eder. düşmanla işbirliği yaptığına inandığı yerel yönetimin kolluk kuvvetleri ile çatışırlar, köylülerden çaldıkları ve gasp ettiği gıdalarla karınlarını doyururlar.

    1945 yılı sonlarında onoda ve birliği, japonca broşürler görür. bu broşürlerde savaşın bittiği bilgisi vardır ve ufak japon birliğini teslim olmaya çağırmaktadır.

    onoda, elbette bu tür durumlara karşı uyanıktır. zira aldığı eğitimde, kendisini mevzisinden çıkartıp teslim olmasını sağlayacak yalanlara başvurulabileceği öğretilmiştir.

    1949 yılında birlikteki -vatan haini- yuichi akatsu gruptan ayrılarak teslim olur. fakat, onoda ve ona sadık iki askeri ne olursa olsun mevzilerini terk etmemeye kararlıdır. 1952 yılında uçaklardan atılan, ailelerinin mektupları ve fotoğraflarını içeren uyarılar bile onları yollarından döndürmez. bunun da düşmanın bir numarası olduğunu düşünürler.

    1952 yılında başka bir yoldaşlarını yerel halkla girdikleri bir çatışmada kaybeder ve iki kişi kalırlar. bu ikili aynı ideoloji ve irade ile 20 yıl daha omuz omuza düşman bildikleri adanın dağlarında yaşar, halkın rızkına çöker, sağı solu yakarlar.

    1972 yılında onoda'nın son neferi onbaşı shoichi shimada, polislerle girdikleri çatışmada japon şehidi olur ve onoda yalnız kalır.

    artık yalnız kalan ve tek başına bir ordu olan onoda, görevini sürdürmeye hala kararlıdır, yolundan dönmeyecektir. ancak 1974 yılının baharında -daha muson mevsimi gelmemişken- gezgin bir japonla karşılaşır.

    norio suzuki isimli bu maceracı, onoda'yı aramaya ve panda görmeye gelmiştir. onoda'ya savaşın bittiğini, atom bombası'nı, birleşik devletler'in aya gittiğini, kennedy'nin vurulduğunu ve kendisinin de aslında yeti'yi aradığını anlatır.

    onoda, suzuki'ye güvenir ve inanır. ancak yine de teslim olmayı reddeder. sebebi ise ilginçtir. komutanı yoshimi taniguchi, onoda'ya "ne olursa olsun teslim olma, senin için geleceğiz" demiştir.

    suzuki, onoda ile fotoğraflarını çeker ve gezisinin bitiminde japonya'da onoda'nın komutanı taniguchi'yi bulur. taniguchi, 29 yıl önce teslim olmuştur, ordudan ayrılmıştır ve sahaflık yapmaktadır. suzuki, onoda ile olan fotoğraflarını gösterir ve onoda'nın neden teslim olmadığını anlatır.

    taniguchi, lubang'a gider ve onoda'ya teslim olması emirlerini verir. bunun üzerine onoda, samuray kılıcı, tüfeği, 500 mermisi, yedi el bombası ve annesinin emaneti hançeri ile teslim olur.

    ardından onoda, japonya'sına döner ve anılarını yazar. halkın ilgisinden ve şöhretten bunalınca da brezilya'ya gidip davar yetiştirmeye başlar.*

    kendisinin ikinci dünya savaşı esnasında yaşamış en dik kafalı japon askeri olduğunu söylemek elbette mümkündü. ancak; teruo nakamura isimli japon askeri onoda'dan da daha sonra teslim olmuştur ve ikinci dünya savaşı fiilen ancak onun teslim oluşuyla bitmiştir.

    onoda hakkında yapılmış güzel bir filmi de buraya bırakayım: onoda: ichimanya o koete

    kaynak:
    onoda, h. (1999). no surrender: my thirty-year war. naval institute press.