(devam)
1970 yılında istanbul'un her iki yakasında da ağır sanayi tesisleri yer alıyordu. haliç'in azapkapı-cibali hattından itibaren iki yanı alibeyköy'e kadar irili ufaklı sanayi bölgesiydi. fabrikalar buradan bir kol kağıthane yönüne, bir kol da eyüp-bayrampaşa hattına uzanıyordu. ayrıca surdibinden itibaren topkapı-zeytinburnu-kazlıçeşme-bakırköy ve mecidiyeköy - levent - istinye istikametleri de fabrikalarla doluydu. anadolu yakasındaysa beykoz-paşabahçe arasında birer kamu iktisadi teşebbüsü olan sümerbank ayakkabı, tekel rakı ve şişe cam fabrikaları, ayrıca maltepe tekel fabrikası mevcuttu. bunun yanında çayırova'daki sanayi bölgeleri istanbul içine taşmış, kartal pendik derken fikirtepe otosan fabrikasında durmuştu. hemen hepsi ya disk'in hâkim olduğu ya da mevcut sendikaların tepki görerek disk'e insanların kaydığı bu fabrikalar 15 haziran sabah vardiyasında tamamen boşaldı. işçiler birbirlerini dürterek sokağa döktüler, kortejler kuruldu, bazı işverenler engel olmaya çalışsa da tehditle sindirildiler, derken büyük öğrenci hareketi dev-genç de devreye girdi ve işçi gençlik el ele yürüyüşler polisin izin verdiği ölçüde yapıldı. bugün, o zamanki adı toplum zabıtası olan çevik kuvvet belli yerlere barikat kursa da bu barikatlar aşılmamış, nispeten kavgasız geçmişti. ama ertesi gün bu kadar kolay geçmeyecekti.
16 haziran sabahı tıpkı bir önceki gün gibi başlayan yürüyüşlere çeşitli yerlerde müdahale edildi. en büyük olaylarsa polislerin gerçek mermi attığı şükrü saracoğlu stadyumu önünde oldu. kalabalık kartal'a doğru dağılırken sadece bazı anarşist gruplar miting için hedeflenen kadıköy iskelesine kadar indi ve burada polis araçlarına saldırarak kadıköy merkez karakolunu yaktılar. günün sonunda sıkıyönetim ilan edildiğinde bilanço beş ölü yüzlerce yaralıydı. ölenlerin üçü eylemci (mehmet gıdak, mustafa baylan, yaşar yıldırım), biri esnaf (doğukan dere) biri de polisti (yusuf kahraman). olayların üzerine marmara bölgesinde sıkıyönetim ilan edildi.
(devam edecek)
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara