sevgi

sevmek emek ister parayla alınamayıp satılamaz belki de sömürü düzeninin bize bıraktığı son şeylerden biri. sevmeden kardeşçe yaşayamayız diyor errico malatesta anarşizm olmadan da kardeş olamayız diye de devam ediyor.
bugün anarşizme terör diyenler, kaos diyenler sorum sizlere, bu beyler* acaba terörün veya anarşizmin tanımını biliyor mudur? bu beyler şimdi kaos olmadan mı yaşıyordur? yoksa bu beyler kör cahil midir?
anarşizmi bilen herkes elbette anarşist olmaz veya olmak zorunda da değil ancak terör, kaos demeyecek olgunluğa da yetişir zannımca.
bize terörist diyen bu beyler kendi ideolojilerinin yıkımlarının farkında mıdır acaba? yoksa dünya'ya baktıkları gibi halen daha at gözlükleriyle mi bakıyordur?
kendi ''kaoslarının'' yarattığı yıkımların farkında olmayan bu beylerin at gözlüklerini çıkarmalarına yardımcı olmadığımız taktirde bizler de bu sömürü düzeninde yaşamaya mahkumuz. daha iyi bir dünya için de plazada çalışan sosyetik çaycının da doktorun da işçi olduğunu farketmesi gerek. iyi bir dünya için aracımız sınıf bilinci ve sevgidir
daha iyi bir dünya için öncelikle sevgiyi sonra kardeşçe yaşamayı ve ardından anarşizmi öğrenmeliyiz ve böylece de kimsenin kölesi de olmayız efendisi de.*