şahsi fikrim ki: çocukluk zamanlarda birinin başında gelebilecek en büyük talihsizliklerden bir tanesi çalışmadan bir şeyler başarmanın bir erdem sanılması. hani düşük not alır, okulda başarısız olur diye demiyorum. bunun değersiz olduğu açık. asıl sorun çalışmayı bilmemek, hele bir de bu insan yetişkinse vay haline! oturup saatlerce bir şeylere odaklanmak, sıkılmaktan bitmek o kadar önemli bir beceri ki bunu iyi yapabilenlere deha diyoruz zaten. toplumda (para dışında) daha çok yücelttiğimiz başka kavram var mı? yukarıda arkadaşın yazdığı gibi numaralar kesin işe yarar ama bence asıl etkili olan: çocuğun insanların girdilerinden başka tatminlerin de var olduğunu görmesi. yani sınıfındaki insanlar düşük not alsa da almasada çocuğa belli bir şekilde hayranlar zaten, aynı şekilde öğretmenler de ve hatta ebeveynler bile. bu hayranlık çoğunlukla inanılmaz şekilde çeşitlenebiliyor. buna rağmen çoğu durumda insanlar karşıdakinin entellüktüel eğilimini anlamakta oldukça isabetliler. ve ister istemez etkileniyorlar bundan. toplumu toptan değiştirmek ve yeniden düzenlemek gibi bir amacınız yoksa-yani normal biriyseniz- buna yapılabilecek pek bir şey de yok hani. çocuğun algısının değişmesi lazım. eğer bu algının değiştiği zeki çocuklarla dolu bir dünyada yaşamak gibi dileğiniz varsa da inanıyorum ki bu dilek zeki insanlara ilgi gösterilerek gerçekleşmeyecek. inanılmaz zararlı bir yaklaşım bence bu. biliyorum, içgüdü hani ama cidden zararlı anasını satayım ya. yapmayın nolur, zeki insanlara ilgi göstermeyin, yüceltmeyin. düşünüldüğünden o kadar az bir avantajı var ki inanamazsınız cidden, bahsetmeye bile değmeyecek bir fark.
hoş: tümü
|
bugün
başlıkta ara