magneto 1. nesil yazar

bir turlu samimiyetine inanamadigim, sirf eski komunist diye muhafazakar kesimden deger atfedildigini ve bundan baska bir ozelliginin olmadigini dusundugum sair.

muhafazakar yeni neslin edebiyat zevki ve kultur seviyesi dusuk oldugundan buyuk sair olarak nitelendirilmesi dogaldir.

bunun oteki taraftaki eslenigi de (bkz: ali rıza binboğa)'dir. bir sanatcinin sirf solcu ya da sagci olmasindan dolayi deger gormesi, toplumun seviyesinin gostergelerinden biridir.

edit: (bkz: !ismet özel'e dair)
basliginin acilmasindan sonra su aciklamayi yapmayi uygun gordum. ben ismet ozel'e hayran olunabilecegini dusunuyorum. tepkim, birileri seviyor (populer) diye sevenleredir. hakkindaki tartismayi seviyeli sekilde yurutulmesine vesile olan basta (bkz: @muktesid) olmak uzere (bkz: @ugur ismail) ve (bkz: @tevfik lukret)'e tesekkur ederim.

turkce'ye satranç olarak cevrilen, orjinal adi "chess story" olan, 2021'e ait, basrolunde "oliver masucci"nin oynadigi, esinlendigi kitabin uzerine bir cok guzel sey ekledigini dusundugum film.

filmin esinlenildigi, "stefan zweig" tarafindan yazilan satranc isimli kitap sevdigim bir kitap. akici bir uslupta yazilmis olmasina ek olarak bir de az sayfali olmasindan dolayi genel olarak insanlar tarafindan da sevilen ve tavsiye edilen bir kitaptir.

kitaplarin film uyarlamalarina her ne kadar mesafeli yaklassam da, "dune: çöl gezegeni" filmi gibi, "yuzuklerin efendisi serisi" gibi, benim saygimi kazanmis kitap uyarlamalari arasina girmistir.

kitabi tekrar okuma ihtiyaci hissettirdi bana. "bunlar kitapta var miydi? yoksa iyi ilaveler yapmislar" dusuncesinin defalarca aklima gelmesine vesile oldu. kitabi tekrar okuduktan sonra bu entry'i editlerim, belki de editle(ye)mem.

irlanda manzaralarının ve doğasının ne kadar güzel olduğunu gösteren, harika oyunculukların sergilendiği, yer yer hafif komik sahnelerin olduğu filmlerden biridir.
kendi puanim: 8.3/10
görsel
görsel
görsel
görsel
görsel
görsel

--spoiler--

-- hikaye --
padraic suilleabhain ile colm doherty 1923'te irlanda aciklarinda bir adada yasan iyi 2 arkadastir. padraic disa donuk, verici, saf duygularin insani iken; colm ice donuk, bencil bir fitrattadir. su dialog ile bunu gorebiliyoruz:

siobhán: kendini hic yalniz hissetmiyor musun padraic?
padraic: daha neler? milletin ne dertleri var? inanamiyorum.

fakat colm, bir anda padraic ile arkadas kalmamaya karar verir. sebebi ise colm'un padraic'i artik sikici olarak gormesidir. padraic icin bu yeterince garip bir durumken, colm icin ise bir o kadar normaldir. oyle ki su dialog bunu gostermektedir:

colm: artik senden hoslanmiyorum.
padraic: ama dun hoslaniyordun.

colm, padraic'i artik basit ve ise yaramaz gormektedir. padraic hic bir sey uretemeyecek kadar cahil iken colm, besteler yaparak uretebildigini dusunmektedir. baska bir bakis acisi ile colm hayatin ureterek gecirilmesini gerektigine karar vermis; padraic ise uretim kaygisi olmadan standart yasamin mutluluk getirdigini anlatmaya calismaktadir.

colm'un takindigi bu durum padraic'i derinden sarsar ve elinden geleni yapmalidir. yoksa yapmamali mi?

anakarada ise ic savas, olum devam ederken padraic fitrati geregi sabredemez ve en yakin arkadasi ile arasini duzeltmek icin elinden geleni yapmaya calisir fakat colm ise bu cabaya karsi akil almaz bir sekilde karsilik vermeye baslar.

hikaye ilerledikce 2 eski arkadas arasindaki iliski, bir mucadeleye donusur. sonunda padraic, hic planlamadigi sekilde yalnizlasirken; colm da bir turlu planladigi sekilde yalnizlasamaz.
-- hikaye --

-- cikarim --
1. bakis acisi ile savasin olmadigi, insanlarin canlarinin derdine dusmedikleri zaman yine de kendi kendilerine sorun cikarmakta gucluk cekmeyeceklerini, yine de ruhsal ve fiziksel acilar cekmek icin ellerinden geleni artlarina koymayacaklarini anlatmaktadir.

2. bakis acisi ile huzur arayisinin da diger bir cok sey gibi fiziksel ve ruhsal aci cekmeye degecegi dusuncesi anlatmaktadir.

dikkatimi ceken hususlar:
1. tanitilan karakterlerin hepsi bekardir.
2. 2 ana kadin karakter, en akli basinda ve erkeklere nazaran zeki karakterlerdir.
-- cikarim --

--spoiler--

küflenmiş dağların dibi
tepetaklak olmuş hepsi
sallanıyor dağlar dipten tepeye
sallanıyor dağlar, tepeleri dipte
sipsivri dağların zirvesi
kıyamet etti hepsini
bir o kaldı geri

sabrımla başbaşa bırakın beni
tutunacak tek dalım sabrım değil mi?

sabrımla başbaşa bırakın beni
tek yapabildiğim sabretmek değil mi?

sabrımla başbaşa bırakın beni
beni sevmesinin tek sebebi sabrım değil mi?

sabrımla başbaşa bırakın beni
diyeti göz yaşlarım değil mi?

sabrımla başbaşa bırakın beni
imtihanım yeterince çetin değil mi?

bir çeşit israftır. mekanın israfıdır.
sahilde kainat okunur, tefekkür edilir.
kitap evde de okunur.
görsel

kimse ile konuşmadan geçebilen günlerdir yalnızlık.
kıyafenin arkasının kirlendiğini kimseden duyamamaktır.
ağzının kokup kokmadığından emin olamamaktır yalnızlık.
hastalanıp da yataya düşünce melankoliden bıkmaktır.
kimsenin arkandan ağlamamasıdır.
ailesizliktir, en yakınsızlıktır.

buradaki oturum sayesinde ön yargılarımı kırmış olan barış atay'ın mensubu olduğu partidir.

geçen gece yaşadığım ve muhabbetle kucakladığım andır galiba.

38 yaşımda yüksek tansiyon ile acil servise gece vakti giden bendenizi, hastane personeli kalp krizi endişesi ile karşıladı.

sedyede ekg'm çekilirken "şimdi ölsem ne olur?" diye düşünüp, o an için bunun hiç de menfi bir durum olmadığını farkettim. yüzüme bir tebessüm oturdu. çok da az şey yaşamadım şu dünya hayatında. az şey öğrenmedim. az şey katmadım imtihan simülasyonuna. şeref ve huzurla terkederdim o an şu yalan dünyayı.

kim bilir gerçek ölüm anında da bu halet-i ruhiye nasip olur mu? günaha batar mıyız ki o zamana kadar?